Komt een vrouw bij de dokter.

Eindelijk zat ik in de wachtkamer van de afdeling gynaecologie. Mijn geduld was op en ik wilde een antwoord. Iets wat vervelend vind ik het dat 'mijn' gynaecoloog zelf niet aanwezig was. Niet veel later zat ik in een klein en vreemd kamertje. Terwijl ik alles observeerde hoorde ik de deur in het slot vallen. Kort en bondig legte ik uit waarvoor ik kwam. Hij stelde voor om een kijkje te nemen. Even later lag ik al in de welbekende stoel. Ik staarde naar het beeldscherm terwijl hij drukzoekende was om mijn eierstok duidelijk in beeld te krijgen. Een tikkeltje pijnlijk en ik probeerde het te verbijten door op mijn onderlip te bijten. Tot ik duidelijk drie rondjes op het beeldscherm voorbij zag komen. De pijn vergat ik, ik staarde alleen nog maar naar het beeldscherm. Het bleef stil. Ik zag hem de rondjes opmeten. Het grootste rondje bleek 17mm te zijn. Ik had niets in de gaten. Was zelfs even blij omdat ik dacht dat ik nog een eisprong kreeg. Ik mocht mij weer aankleden. Toen ging het allemaal snel. Voor ik het wist zat ik boven om bloed te prikken. De volgende dag zou ik dan eindelijk telefonisch antwoord krijgen.

De hele dag was ik wat gespannen. Ik heb het laten bezinken waardoor ik alleen nog meer vragen had gekregen. Zenuwachtig keek ik telkens op mijn telefoon. Toen begon mijn telefoon te rinkelen, terwijl ik net uit huis wilde stappen. Voor ik het weet hadik al opgenomen. Dan besef ik dat het een vrouwenstem is. Weer een andere gynaecoloog. Ze verteld dat ik niet zwanger ben. 'Niet zwanger'? hoor ik mezelf moppelen. Dat wist ik al. Daarvoor ben ik niet gekomen. Langzaam voel ik het borrelen. ' Volgens mij belt u de verkeerde' zeg ik iets wat bot. Niet veel later heeft ze dan eindelijk de goede gegevens. Heel vervelend maar alle uitslagen zijn nog niet binnen mevrouw. Ik adem in en rustig weer uit. Ik vertel dat ik het heel erg vervelend vind dit gesprek maar ook hoe het gister is verlopen. Hier kan ik niets mee. Ze vind dat ik naar mijn eigen gynaecoloog moet om nogmaals een inwendige echo te maken en de uitslag te bespreken. Teleurgesteld leg ik de telefoon neer.

Zo kwam het dat ik vrijdag weer in de wachtkamerin zat. Ik ben blij als ik 'mijn' gynaecoloog in de deuropening zie staan. We begroeten elkaar en ik neem plaats. Nogmaals leg ik uit wat er aan de hand is en hoe het de afgelopen dagen is gegaan. Hij blijft rustig en hij zou zichzelf niet zijn om een grapje te maken. Ik lach als een boer(in) met kiespijn. Dan krijg ik eindelijk antwoord. Samen kijken we naar het beeld. Duidelijk legt hij uit wat hij ziet. 'Je hebt drie cystes' hoor ik hem zeggen. Ik slik en hoor mezelf oke zeggen. 'Je gebruikt toch geen hormonen'? Nee. Even zie ik hem denken dan meet hij ze op. De grootste cyste is 24mm. We zetten het gesprek voort aan zijn bureau. Als alles is uitgelegd word ik onmiddelijk naar boven gestuurd om bloed te prikken. Verward kom ik boven aan. Ik mag voor. Met een verbandje om verlaat ik het ziekenhuis.

Aan het eind van de middag word ik gebeld door 'mijn' gynaecoloog. Uit het bloed is gebleken dat ik wel een soort van eisprong heb gehad maar niet met een duidelijke piek. Even baal ik want dat betekend weer een maand verder. Al gauw zakt dat gevoel. Het is wel goed. We nemen nogmaals het plan door. Als ik menstrueer neem ik contact op. Deze ronde zal aan de hand van de gynaecoloog gebeuren. Nauwlettend word ik in de gaten gehouden. Ik ben stil. Weet even niet meer wat ik moet zeggen. Dan hoor ik hem zeggen; 'Piertje, je bent ook maar een mens'. Ik bedank hem en leg de telefoon neer.